Door Maarten Halsema

Er is nog steeds iets fundamenteels mis met hoe we in Nederland naar sponsoring kijken. Te vaak draait het om ‘zichtbaarheid’ en ‘mediabereik’. Zolang het logo maar goed in beeld komt en de merknaam vaak genoeg wordt genoemd, zijn de KPI’s behaald en is het doel bereikt. Dat is nog steeds de norm in veel bestuurskamers en onder sportmarketeers. Maar in een samenleving die geconfronteerd wordt met een te passieve overheid en schreeuwt om oplossingen voor bijvoorbeeld sociale ongelijkheid, mentale problemen onder jongeren en toenemende eenzaamheid, is deze aanpak niet meer van deze tijd.